S'up Mates!
Ondertussen zijn we al een maand verder dus wordt het een lange post, so sit back and relax.
De laatste update zaten we nog in Sydney, ondertussen zitten we in Willunga, Adelaide.
De laatste dag in Sydney, 26 januari, was het Australia Day. Big event in australia! (Niet te vergelijken met onze nationale feestdag). Op de middag hadden we afgesproken in het centrum met de 3 Ieren die we kenden van met kerstmis in Townsville. Ze zaten aan the Opera House bij een echte Aussie familie: helemaal gekleed in Australische vlag! Dus konden we niet ontsnappen aan de vlaggentattoos, wees gerust, niet permanent.
We dachten dat al het vuurwerk hier al op was gebruikt met nieuwjaar maar blijkbaar hadden ze nog wat reserve. Dus 's avonds zagen we het mooiste vuurwerk van ons leven in Darling Harbour.
De dag erna namen we afscheid van onze host Tobey en reden we richting de hoofdstad, Canberra.
Daarna was het gratis museum-tijd: Australian national museum, War museum en de film-and sound archives. Het war museum was echt wel de moeite! Belgie werd hier niet vergeten, er was vanalles te vinden over de slag bij de Ijzer en Passendale, hier lieten vele Australische strijders het leven aan de zijde van onze voorouders. Een intelectueel dagje!
Dan was het op naar Melbourne! Onderweg viel er niet al te veel te beleven behalve in Glenrowan. Hier heeft de beroemde en beruchte Australische held Ned Kelly zijn laatste slag geleverd. Ned Kelly is te vergelijken met Robin Hood, maar met wat meer bandietenstreken. In het animated theatre zagen we het hele verhaal. (Kijk naar de film Ned Kelly, met Heath Ledger, als je hier meer over wil weten)
Aangekomen in Melbourne onmoetten we Karel, een jongen die we kennen via Charlotte. Karel had al 2 weken lang tennis zitten kijken naast en in het stadium, zo had hij een twintigtal mensen ontmoet waarmee hij die avond naar de womens' finals Henin - Williams ging zien. Dit ook IN het stadium. Iemand had via de Belgische ambassade 20 gratis tickets vastgekregen, hierdoor zijn wij ook binnen geraakt. ( Sommige kennen het hele verhaal, best dat we dat niet op het net zetten). Omdat we met onze grote belgische groep (meer dan 20 man) Henin zo hard toejuichten waren we zelfs te zien op de Belgische tv :) Serena zei er zelfs iets over in haar ( helaas overwinnings) speech.
Het bewijs! We were there! Onze held karel in de witte t-shirt.De mannenfinale de volgende dag hebben we op groot scherm gezien. Even in het kort enkele plaatsjes die we in Melbourne hebben gezien samen met Vlaamse gidsen Karel en Stijn: Federation Square, Queen Victoria Markets, Casino ( Jawel, we hebben gegokt! Elk een volle dollar verloren in de slots.) , ACMI ( soort film en technologie museum, waar er een XL1 ten toongesteld stond, Narafi memories :)
Terug in Melbourne deden we een Vlaams avondje uit met Stijn en Karel: De Imax! Hier zagen we Avatar in 3D, een aanrader!
De volgende ochtend was het een van de hoogtepunten van Lore haar reis. Een natte droom die werkelijkheid werd: Een uitstapje naar Ramsay Street, DE Neighbours straat. Hier ontmoette ze enkele van de acteurs en zag hen aan het werk!
Hierna begon onze eerste 'werk'ervaring, namelijk Wwoofing (willing workers on organic farms). Werken voor kost en inwoon. Na wat rondbellen konden we aan de slag voor 3 dagen in Nalangil, helpen bij een afscheidsfeestje. Al snel bleek dat we niet echt in het plaatje pastten. We waren terecht gekomen in een zeer speciale familie, een hippie commune. Het feestje had iets weg van Woodstock in het klein. Dit We zullen het zien als een ervaring rijker, toch blij dat het maar voor 3 dagen was.
Weer in de normale wereld begonnen we aan een ander hoogtepunt: The Great Ocean!
's Avonds op een campground ontmoetten we Toby, the German, Jani, the Fin en Hannah the Aussie from Darwin. Ze gingen allemaal dezelfde kant uit als ons dus beslisten we van samen te reizen. Jani en Toby reden met een Ford (Falcon), de grote rivaal van onze Holden (Commodore).
Onze travelmates aan de Great Ocean Road
vlnr: Sofie,Toby, (neger)Lore,Hannah, Jani
Vuile Ford Fail.com
De koude oorlog van de autoindustrie werd al snel weerspiegeld in onze trip. Zeker toen zij een platte band kregen en wij zonder naft zaten.
De Great Ocean Road was onbeschrijflijk! De ene prachtige lookout volgde de andere op. Het was alsof we in een autocommercial zaten. Wat we zeker niet zullen vergeten was onze 1ste zonsondergang in zee bij the 12 apostles en de koala die voor onze voeten van ene boom naar de andere wandelde. (genoeg fotos en filmpjes hiervan)
Op het einde van de great ocean road, Warnambul, namen we afscheid van Hannah, zij ging verder naar Adelaide via de kust en wij, met ons 4 gingen naar het natuurpark, the Grampians. Maar eerst moest onze Holden de Ford redden toen Jani en Toby zich uit de auto hadden gesloten. Het 1e bewijs dat Holden toch beter is! Dus gingen Sofie en Jani met Gust op zoek naar een slotenmaker. Lore en Toby wachtten in de Macdonalds, het was namelijk Drash National!
Met wat vertraging kwamen we 's avonds aan in the Grampians. De volgende 2 dagen waren een echte uitdaging voor onze beenspieren! Op 1 dag hebben we 16 km gewandeld, soms was het eerder klimmen dan wandelen. Enkele lookouts en walks waren: Mackenzie Falls, Pinnacles, Hollow Mountain ( de zwaarste beproeving voor onze nu toch wel stalen billen!), Mount William, Silverband Falls ( een waterval die direct weer de grond in ging, vrij speciaal)...
Uitzicht over The Grampians
Sofie die na een zware klim aankomt op de top van Hollow Mountain
Mackenzie FallsZondag 14 februari reden met z'n alle richting Adelaide. Wij hadden een Wwoof plek gevonden in Sterling, 20 km van Adelaide.
Natuurlijk was de Ford weer in de problemen onderweg: Door eentonige weg was Toby 2 seconden in slaap gevallen achter het stuur en uit de bocht geslipt. Al wat wij zagen was een stofwolk. Gelukkig kwamen ze er vanaf met slechts 2 kapotte banden. Holden alweer tot the rescue! De missie: een 2e reserveband zoeken, niet simpel op een zondagavond! Gelukkig zijn de Australiers heel behulpzaam. Wat later had de Ford weer 4 goede banden en konden we verder.
De volgende middag namen we afscheid van onze travelmates en reden wij met een bang hartje door naar de wwoofplek in Sterling.
Dit was echt een wereld van verschil: Als de hippieplaats het huis was van Daisy en Onslow dan was dit Hyacinth Bucket! Een zeer net huis met alle luxe: Zwembad, trampoline, fitness, overal tv's, wii, dvd-theek, afwasmachine.
De familie: Allison, Peter, Cassie , Jessica (woont in Adelaide). De dieren: Honden Joey, Angel en Winnie, de katten Splodge , Barny, Socks, Oscar en Max, Ezel Hannah, Mini paard Yogi, Konijn Peter, Kavia's, kippen en hier en daar een red back spider. Hier hebben we een week lang voor de dieren en de tuin gezorgd. Naast de huishoudelijke karweitjes waren onze taken vooral pony en dog poo oprapen, met de minitractor stenen verhuizen, wieden van onkruid. Tussendoor genoten we van de luxe en hielden we zo nu en dan een filmmarathon. Op het einde van hun straat was er een sanctuary waar we koala's zagen en kangaroos uit onze handen lieten eten! Sofie ging hierbij helaas in een mierennest zitten, waardoor haar bil zowaar in brand stond! The price you pay...
Lore maakt een kangaroo gelukkig op z'n oude dag
Zaterdag 20 februari was het Peter zijn verjaardag, bij Aussies wil dit wil zeggen: BBQ! En een partijtje golfen met Tiger Woods, op de Wii.
Zondag, op onze laatste werkendag, zorge Cassie nog voor het nodige spectakel door flauw te vallen. De ambulance werd gebeld en voor de zekerkeid werd ze naar het ziekenhuis gebracht.
Sofie zwaar aan het werken op haar 'tractor'
Maandag vertrokken we, met een hele voorraad eten dat we meekregen van Allison, richting nationaal park Flinders Ranges. Voor deze rit hadden we terug afgesproken met Jani, die nu reisde met 2 Duitse meisjes, Lisa en Viola.
Echt veel konden we niet doen omdat het enkele weken ervoor zoveel had geregend dat de wegen niet toegankelijk waren voor normale auto's. Regen is hier deze periode van het jaar zeldzaam, ons Belgisch bloed trekt het aan. Maar we hebben toch wat kunnen zien. De eerste dag was het een grote test voor de auto's. De vrouw van het information centre had ons aangeraden om via een scenic route naar de kampplaats te rijden. De route van 28km leek eerder geschikt voor een 4x4. Op het einde van de route werd duidelijk dat de weg eigelijk gesloten was, dat verklaarde veel. Misschien hadden ze dat 'Road Closed'bord ook aan het begin van de weg moeten zetten, typisch Australisch. Maar de autos hebben het zonder problemen overleefd! Tot 's avonds op de kampplaats. De Ford kon het toch niet zo goed aan: weer autoproblemen dus, de batterij plat. De volgende ochtend was het probleem opgelost dankzij een weer eens behulpzame Aussie.
Na een lunchpakket te maken alsof we op schoolreis gingen begonnen we aan een tocht van 21km! Op naar St Mary Peak, het hoogste punt in Flinders, 1170 m! En we hebben het gevoeld! Maar het uitzicht was de klim wel waard! 9,5 uur later waren we weer aan het beginpunt in Wilpena.
Flinders was een goede voorbereiding op de echte outback! Rood zand, warm, droge lucht, domme kangaroos, duur water en naft.
Hucks lookout
Het begin van de 'Scenic'route voorspelde al niet veel goeds
Sofie op St Mary Peak, nog een afdaling van 14 km te gaan!
Na Flinders begon de lange rit terug naar de bewoonde wereld. Nu zitten we bij een semi-Vlaams gezin in Willunga, 40km ten zuiden van Adelaide. We zijn hier beland via de moeder van Alexander. Frieda is een vriendin van haar van toen ze samen op Sabena werkten. Ze is getrouwd met een Australier en woont hier in totaal al 16 jaar met haar 3 zonen Tom, Senne en Mats. Enkel Tom, de oudste zoon kan wat Nederlands. Deze avond gaan we samen met hen naar de film. Morgen doen we een BBQ voor Sofie haar verjaardag ( na al die jaren jaloers te zijn op Yannick zijn verjaardags bbq's kan ze eindelijk ook een doen!). Een dagje Adelaide komt er morgen ook eindelijk van, na al die tijd dat we hier al in de buurt rondhangen!
Woensdag 3 maart scheiden onze wegen na 3 maanden. Lore gaat met een tourbus van Adelaide naar Alice Springs in 6 dagen via Cooper Pedy en de Uluru. Hierna neemt ze het vliegtuig naar Sydney en van daaruit naar Brussel.
Sofie weet het nog niet... ze zal haar best doen om het blog up to date te houden, no promises.
Cheers!
SLG
Geen opmerkingen:
Een reactie posten